czytania na kazdy dzień-poniedziałek 08.06.2009

Teri

Wspomnienie św. Jadwigi, królowej

(2 Kor 1,1-7)
Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, do
Kościoła Bożego, który jest w Koryncie, ze wszystkimi świętymi, jacy są w
całej Achai. Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa
Chrystusa. Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa,
Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, Ten, który nas pociesza w
każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w
jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga. Jak bowiem
obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej doznajemy przez
Chrystusa pociechy. Ale gdy znosimy udręki - to dla pociechy i zbawienia
waszego; a gdy pocieszani jesteśmy - to dla waszej pociechy,
sprawiającej,
że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my doznajemy. A
nadzieja nasza co do was jest silna, bo wiemy, że jak cierpień jesteście
współuczestnikami, tak i naszej pociechy.

(Ps 34,2-9)
REFREN: Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy.
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Wysławiajcie razem ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych,
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.

(Mt 5,12a)
Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie.

(Mt 5,1-12)
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego
Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo
niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą
pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą
nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami
Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości,
albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście,
gdy
/ludzie/ wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią
kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza
nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy
byli przed wami.

Komentarz

Święta Jadwiga (1374-1399), królowa, pochodziła z węgierskiej dynastii
andegaweńskiej. Łączyła ducha modlitwy i wyrzeczenia z cnotą
miłosierdzia.
Koronowana w Krakowie w wieku 10 lat, dla dobra nowej ojczyzny, Polski, i
rozprzestrzenienia się chrześcijaństwa na tereny Księstwa Litewskiego
poświęciła miłość do księcia Wilhelma i poślubiła Jagiełłę, okupując to
ogromnym cierpieniem serca. Zmarła młodo, wkrótce po urodzeniu pierwszego
dziecka. O jej gestach miłosierdzia i szczodrości opowiadano przez
stulecia. Trwałym znakiem hojności Królowej jest Uniwersytet
Jagielloński,
na którego odnowienie ofiarowała wszystkie swe klejnoty. Największą
ozdobą
świętej Królowej było jej serce miłujące Chrystusa ukrzyżowanego i
ubogich
braci.

Ks. Wojciech Skóra MIC, "Oremus" czerwiec 2007, s. 38