czytania na kazdy dzień-sobota 06.06.2009

Teri

(Tb Wlg 12,1.5-15.20)
Tobiasz zawołał do siebie swego syna i rzekł do niego: "Co damy temu
świętemu człowiekowi, który ci towarzyszył w twojej podróży?"
Przywoławszy
go tedy, ojciec wraz ze synem wzięli go na stronę i zaczęli go prosić,
aby
się zgodził na przyjęcie połowy wszystkiego, co sprowadzili. Wtedy anioł,
będąc sam z nimi, rzekł: "Błogosławcie Bogu niebios i wyznawajcie wobec
wszystkich żyjących, że wielkie miłosierdzie wam wyświadczył. Dobrą jest
rzeczą zachowywać tajemnicę królewską, godzi się jednak ujawniać i
ogłaszać o dziełach Bożych. Dobra jest modlitwa z postem, a jałmużna
znaczy więcej aniżeli złoto i skarby; jałmużna bowiem od śmierci uwalnia,
ona to z grzechów oczyszcza i przyczynia się do znalezienia miłosierdzia
i
życia wiecznego. Ci bowiem, co dopuszczają się grzechu i nieprawości, są
sami dla siebie wrogami. Chcę więc odkryć wam prawdę i nic nie chcę ukryć
przed wami. Gdyś modlił się ze łzami i zmarłych grzebałeś; gdyś opuszczał
posiłek i zmarłych podczas dnia ukrywałeś w domu swoim, ja przedstawiałem
twoją modlitwę przed Panem. A ponieważ byłeś miłym Bogu, przypadło na cię
to doświadczenie. A teraz posłał mnie Pan, aby cię uleczyć i aby Sarę,
żonę syna twego, od czarta uwolnić. Jam jest anioł Rafał, jeden z
siedmiu,
którzy stoimy przed Panem. Jest więc czas, abym powrócił do Tego, który
mnie posłał; wy zaś błogosławcie Bogu i opowiadajcie o wszystkich cudach
Jego".

(Ps: Tb 13.2.6.7)
REFREN: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki

Bóg karze i okazuje miłosierdzie,
posyła do Otchłani pod ziemię i wyprowadza
z największej zagłady.
I nie ma nikogo,
kto by uszedł Jego ręki.

A kiedy nawrócicie się do Niego całym sercem
i z całej duszy,
aby postępować przed Nim prawdziwie,
wtedy On zwróci się do was,
i już nigdy nie zakryje oblicza swego przed wami.

A teraz spójrzcie, co On wam wyświadczył,
i dziękujcie Mu pełnym głosem,
uwielbiajcie Pana sprawiedliwego
i wysławiajcie Króla wieków!

(Mt 5,3)
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo
niebieskie.

(Mk 12,38-44)
Jezus nauczając rzesze mówił: Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z
upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na
rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach.
Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym
surowszy dostaną wyrok. Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał
się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych
wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki,
czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich:
Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich,
którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało;
ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe
utrzymanie.

Komentarz

Oddanie Bogu ze swego niedostatku wszystkiego, co się ma, najpełniej
wyraża wiarę i miłość do Niego. Życie nie jest wolne od doświadczeń.
Wierząc i miłując, nieraz możemy usłyszeć jak Tobiasz: "Ponieważ byłeś
miłym Bogu, przypadło na cię to doświadczenie". Zbliżając się do Jego
stołu, miejmy odwagę z ufnością wyznać: "Chcę Ci być miłym, Panie. Wiem,
że nie pozostawisz mnie w zapomnieniu, ale poślesz swego anioła dla mego
wybawienia". I wtedy jak do Tobiasza, tak i do nas Bóg przyjdzie, by nas
umocnić.

Jan Ogrodzki, "Oremus" czerwiec 2001, s. 49