czytanie na kazdy dzień - czwartek 30.07.2009

Teri

(Wj 40,16-21.34-3 Cool

Mojżesz wykonał wszystko tak, jak mu to Pan nakazał uczynić. Tak
wykonał.
Wzniesiono przybytek dnia pierwszego miesiąca pierwszego roku drugiego.
Postawił Mojżesz przybytek, założył podstawy, ustawił dach,
umieścił
poprzeczki oraz ustawił słupy. I rozciągnął namiot nad przybytkiem i
nakrył go przykryciem namiotu z góry, jak to Pan nakazał Mojżeszowi.
Następnie wziął świadectwo i położył je w arce, włożył też
drążki do
pierścieni arki i przykrył ją z wierzchu przebłagalnią. Wniósł
następnie
arkę do przybytku i zawiesił zasłonę zakrywającą i okrył nią
Arkę
Świadectwa, jak Pan nakazał Mojżeszowi. Wtedy to obłok okrył Namiot
Spotkania, a chwała Pana napełniła przybytek. I nie mógł Mojżesz
wejść do
Namiotu Spotkania, bo spoczywał na nim obłok i chwała Pana
wypełniała
przybytek. Ile razy obłok wznosił się nad przybytkiem, Izraelici
wyruszali
w drogę, a jeśli obłok nie wznosił się, nie ruszali w drogę aż do
dnia
uniesienia się obłoku. Obłok bowiem Pana za dnia zakrywał przybytek, a
w
nocy błyszczał jak ogień na oczach całego domu izraelskiego w czasie
całej
ich wędrówki.

(Ps 84,3-6.8.11)
REFREN: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja

Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich.
Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo,
gdzie złoży swe pisklęta:
przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!

Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie Cię wielbiąc.
Szczęśliwi, których moc jest w Tobie.
Mocy im będzie przybywać.

Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich
lepszy jest niż innych tysiące:
wolę stać u progu mojego Boga,
niż mieszkać w namiotach grzeszników.

(Dz 16,14b)
Otwórz, Panie, nasze serca, abyśmy uważnie słuchali słów Syna
Twojego.

(Mt 13,47-53)
Jezus powiedział do tłumów: Podobne jest królestwo niebieskie do
sieci,
zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się
napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w
naczynia, a
złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie,
wyłączą
złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie
płacz i
zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli Mu: Tak
jest.
A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się
uczniem
królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego
skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare. Gdy Jezus dokończył tych
przypowieści, oddalił się stamtąd.

Komentarz

Obietnica królestwa Bożego skierowana jest do każdego z nas. Pozwólmy,
by
zbawcze sieci Ewangelii wyłowiły nas z otchłani grzechu. Dołóżmy
wszelkich
starań, byśmy znaleźli się wśród dobrych ryb, o których mówi do
nas
Chrystus w przypowieści. Zatem jak najczęściej spożywajmy Jego
Ciało.
Dotykajmy rzeczywistości nieba. Niech ona przemienia nasze serca i
umysły.
Sami także, jako wierni uczniowie naszego Mistrza, przyczyniajmy się do
jak najobfitszych Bożych połowów, tworząc jedną rodzinę dzieci
Bożych.

Michał Piotr Gniadek, "Oremus" sierpień 2007, s. 7