Czytanie na każdy dzień środa - 24.12.2008

Teri

(2 Sm 7,1-5.8b-12.14a.16)
Gdy król zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił wokoło wszystkich
jego
wrogów, rzekł król do proroka Natana: Spójrz, ja mieszkam w pałacu
cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie. Natan powiedział do króla:
Uczyń
wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą. Lecz tej samej
nocy
Pan skierował do Natana następujące słowa: Idź i powiedz mojemu
słudze,
Dawidowi: To mówi Pan: Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? Zabrałem
cię
z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad
Izraelem. I
byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą
wszystkich
twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi.
Wyznaczę
miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał
na
swoim miejscu, a nie poruszy się więcej, a ludzie nikczemni nie będą
go
już uciskać jak dawniej. Od czasu kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem
moim
izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też
Pan
zapowiedział, że ci zbuduje dom. Kiedy wypełnią się twoje dni i
spoczniesz
obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który
wyjdzie
z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. Ja będę mu ojcem,
a on
będzie Mi synem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać
na
wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki.

(Ps 89,2-5.27.29)
REFREN: Na wieki będę sławił łaski Pana

Na wieki będę sławił łaski Pana,
moimi ustami będę głosił Twą wierność
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś:
"Na wieki ugruntowana jest łaska,"
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.

"Zawarłem przymierze z moim wybrańcem,
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Utrwalę twoje potomstwo na wieki,
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia".

On będzie wołał do Mnie: "Ty jesteś moim Ojcem,
moim Bogiem, opoką mego zbawienia".
Na wieki zachowam dla niego łaskę,
i trwałe będzie moje z nim przymierze.

Wschodzie, blasku światła wiecznego i słońce sprawiedliwości,
przyjdź i
oświeć siedzących w ciemnościach i mroku śmierci.

(Łk 1,67-79)
Zachariasza ojciec Jana został napełniony Duchem Świętym i
prorokował,
mówiąc: Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izrael, że nawiedził lud
swój i
wyzwolił go, i moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida:
jak
zapowiedział to z dawien dawna przez usta swych świętych proroków, że
nas
wybawi od nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
że
miłosierdzie okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte Przymierze
na
przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi, że nam użyczy
tego, iż z
mocy nieprzyjaciół wyrwani bez lęku służyć Mu będziemy w
pobożności i
sprawiedliwości przed Nim po wszystkie dni nasze. A i ty, dziecię,
prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem
torując
Mu drogi; Jego ludowi dasz poznać zbawienie [co się dokona] przez
odpuszczenie mu grzechów, dzięki litości serdecznej Boga naszego.
Przez
nią z wysoka Wschodzące Słońce nas nawiedzi, by zajaśnieć tym, o w
mroku i
cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju.

Komentarz

Zachariasz, uwolniony z więzów niewiary, napełniony Duchem Świętym,
wyśpiewuje proroczy hymn błogosławieństwa. Oto już Pan przychodzi,
nawiedza i wyzwala swój lud, bo jest Bogiem bogatym w miłosierdzie.
Możemy
służyć Mu bez lęku, w pobożności i sprawiedliwości, tak jak On tego
chce.
Dzisiejszy wieczór wigilijny, spędzony zwykle w gronie najbliższych,
pozwala nam pozostawić to, co nas wiąże, przełamać chlebem to, co
nas
dzieli, aby później wspólnie wyśpiewać Bogu miłość - zawsze
wzajemną.
Niech dzisiejsza rodzinna celebracja pozwoli nam głęboko przeżyć
tajemnicę
Narodzenia. Jak pasterze, tak i my możemy udać się do maleńkiego
Jezusa,
aby zostać przez Niego obdarowani - każdy tą łaską, której
najbardziej
potrzebuje i pragnie.

Ks. Jakub Szcześniak, "Oremus", Adwent - oktawa Narodzenia Pańskiego
2002,
s. 100