15.03.2024r - Droga Krzyżowa

Grzesiek · Wysłany: Pią 22:10, 22 Mar 2024 Temat postu: 15.03.2024r - Droga Krzyżowa

Podobnie ja w latach poprzednich,
w tym roku nasza grupa niepełnosprawnych wraz z księdzem Jackiem
prowadziła rozważanie stacji Drogi Krzyżowej w kościele.

Oto tekst:

Wstęp.
Poniższe rozważania wnikają w mękę Chrystusa metodą , którą św. Jan Paweł II w „Liście o różańcu” nazwał patrzeniem na Jezusa i Jego dzieło „oczyma Maryi” oraz „sercem Matki”. Są próbą podążania drogą Jej Serca ze Zbawicielem. Stanowią próbą odpowiedzi na pytanie: jak Ona, w świetle Słowa Bożego, odczytała dzieło odkupienia ? Przedstawione medytacje stanowią więc pewną „hipotezę duchową” jako owoc „duchowej empatii, w żadnym więc wypadku nie są mistyczną wizją. Stanowić mają pomoc w poszerzeniu wyobraźni biblijnej przez wnikanie w bogactwo więzi między Chrystusem i Jego Matką. To swoisty odpowiednik „Rozmowy duszy z Maryją”, występującej m.in. w nabożeństwie Gorzkich Żali.

(czyta Kazia Ś.)
I./ Jezus przed Piłatem.
Synu, biorąc ze mnie ciało i krew, narodziłeś się, aby Piłat mógł ukazać Ciebie ubiczowanego ludowi i zawołać: „oto człowiek”.
Stoisz pokorny, pozwalasz zdecydować im o Twoim życiu i śmierci. Niegdyś Twój Ojciec przez Mojżesza mówił do Izraela: „Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładąc przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, miłując Pana Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego”. Teraz tłum odpowiedział: „Krew Jego na nas i nasze dzieci ! Ukrzyżuj Go! Piłat umywa ręce. Barabasz odchodzi wolny. Tylko Ty, w samotności, objawiasz plan Miłości Ojca !

(czyta Janina B.)
II./ Chrystus przyjmuje krzyż na swe ramiona.

Synu nadeszła Twoja Godzina ! Na weselu w Kanie nie rozumiałam zapowiedzi cudu Twojej Ofiary. Teraz nie mówisz, „Czy to moja lub Twoja sprawa Niewiasto ?” lecz przyjmujesz krzyż na ramiona, bo to najważniejsza sprawa Twojej Miłości do Ojca i do nas. Wiesz, że każdemu z nas brakuje wina poznania prawdy o Miłości Ojca. O tej godzinie Izajasz napisał, „On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali” . Synu, to także moja sprawa, więc idę za Tobą ! Ufam Tobie !

(czyta Danusia K.)
III./ Pierwszy upadek Jezusa.

Synu, upadasz w proch, do stóp ludzi, bo w proch powalona jest dusza ludzka. Ty słyszysz wołanie upadłego, „Ze zgryzoty płacze moja dusza, podźwignij mnie, jak obiecałeś. Powstrzymaj mnie od drogi kłamstwa, obdarz mnie łaską Twojego Prawa. Wybrałem drogę prawdy… Pobiegnę drogą Twoich przykazań, gdy szeroko otworzysz me serce.” Wstając, podnosisz człowieka.! I niesiesz go do Domu Ojca – do tej najlepszej Gospody Miłosierdzia, bo jesteś najlepszym Samarytaninem, nie z przypowieści ale z życia.!

(czyta Adrian M.)
IV./ Spotkanie z Matką.

Przyjmij Synu, moje fiat, mą zgodę na Twoją Mękę! Nie potrafię nie ufać Tobie! Z Tobą wołam: „W Tobie, Panie, ucieczka moja, niech wstydu nie zaznam na wieki. Wyzwól mnie i ratuj w Twojej sprawiedliwości, nakłoń ku mnie swe ucho i ześlij ocalenie… bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją, Panie, Tobie ufam od młodości, Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin, od łona matki moim opiekunem, Ciebie zawsze wysławiałem”. Synu, Ty jesteś jedynym Zbawicielem!

(czyta Zenek T.)

V./ Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Chrystusowi.

Słaniasz się na nogach. Masz umrzeć na krzyżu, nie na drodze! Zmuszają więc Cyrenejczyka do pomocy. Synu, jak bardzo oczekujesz naszej współpracy z Tobą. Przez Ezechiela mówiłeś: „Na moje życie!.. Ja nie pragnę śmierci występnego, ale jedynie tego, aby występny zawrócił ze swej drogi i żył. Zawróćcie, zawróćcie z waszych złych dróg! Czemuż to chcecie zginąć, domu Izraela ?. Ty, o synu człowieczy, powiedz swoim rodakom … występek występnego nie zgubi go, gdy się nawróci ze swego występku.

(czyta Wiesia M.)
VI./ Weronika ociera twarz Panu Jezusowi.

Synu, Twój Ojciec uczył naszych przodków: „Jahwe, Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w życzliwość i wierność, zachowujący swoją łaskę w tysiączne pokolenia, przebaczający niegodziwość, niewierność, grzech, lecz niepozostawiający go bez ukarania…(Wj 3,6n)”. Ty zaś głosiłeś na Górze: Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią!” (Mt5,7). Teraz zostawiasz na chuście Weroniki odbicie zakrwawionego Oblicza. To dowód, że Twoje Serce pamięta i że wynagrodzi każdy uczynek podejmowany z prawdziwej miłości do Ciebie.

(czyta Grzegorz D.)
VII./ Drugi upadek Pana Jezusa.

Synu, czy nie o Tobie jest mowa w lamencie nad upadkiem domu Dawida; „Podniosłeś prawicę jego nieprzyjaciół; radością napełniłeś wszystkich jego wrogów. Także cofnąłeś jego miecz przed napastnikiem… Skróciłeś dni jego młodości, okryłeś go niesławą… Czy Twoje oburzenie będzie płonąć jak ogień ?.. czy jest ktoś, kto by żył, a nie zaznał śmierci?, kto by życie swoje wyrwał spod władzy Szoelu ?(Ps 89,43-46,49). Ty, Jezu, nie odrzucasz krzyża. Powstajesz, by zwyciężyć na Kalwarii.

(czyta Bożena Ż.)
VIII./ Pan Jezus napomina płaczące niewiasty.

Słyszę wyraźnie, Jezu, że nie chcesz płaczu nad sobą! Upominasz, bo chcesz wychować nasze sumienia w prawdzie twego Ducha! Oczekujesz szczerej pokuty za nasze grzechy osobiste i bliźnich. Uczysz miłosiernej troski o zbawienie każdego, bo miłość „cierpliwa jest, łaskawa jest, nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą, nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego, nie cieszy się z niesprawiedliwości… Wszystko znosi, wszystko przetrzyma” (por.1 Kor 13,4-7). Synu, udziel naszym sumieniom i sercom daru uzdrawiających łez.!.

(czyta Aneta C.)
IX./ Trzeci upadek Jezusa.

Nie liczysz , Synu, własnych upadków. Nie liczysz także upadków ludzi, bo i tak każdy z nich jest dla Ciebie wyzwaniem, by zejść za swym dzieckiem nawet na dno szeolu. Ty, najlepszy Pasterzu, szukasz ludzi na manowcach ich wolności. Na ramionach chcesz ich przynieść do Domu Ojca! Na nowo podźwigasz więc krzyż. Chcesz, by owce miały życie u wodopoju Twego przebitego boku. Na Golgocie chcesz wspiąć się na drzewo ofiary, aby wszystkich pociągnąć do siebie!.

(czyta Aneta C.)
X./ Odarcie Jezusa z szat.

Jezu, jak Egipskiego Józefa bracia odarli Cię z tuniki. Nagi, z wyraźnymi ranami stoisz, Ty kość z kości mojej i ciało z mego ciała! o, jak bardzo chciałabym teraz osłonić Cię przed złym wzrokiem wrogów. Nie wyrywasz się z rąk oprawców! Nie krzyczysz, zapewniając o swojej niewinności. Jesteś milczącym Barankiem gotowym na rzeź. Nauczałeś: „Ja jestem bramą owiec. …. Jeżeli ktoś wejdzie przeze mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę” (J10,7-10). Synu, moje Serce jednoczę z Twoim Arcykapłańskim Sercem!

(czyta Asia P.)
XI./
Przybicie do krzyża.

Słyszałam, Synu, jak mówiłeś: „Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz. Dlatego miłuje mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je potem znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca” (J10,11.15-1 Cool

. O ukrzyżowany Jezu, niech żadna kropla Twojej krwi się nie zmarnuje! Niech się tak stanie! Amen!

(czyta Wanda P.)

XII./ Śmierć na krzyżu.

Mój Synu, w nazaretańskiej synagodze słuchaliśmy razem proroctw Izajasza: „ On wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie miał on wdzięku ani też blasku, aby na niego popatrzeć… Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem… Lecz On był przebity za nasze grzechy, … a w Jego ranach jest nasze zdrowie. Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, … a Pan zwalił na niego winy nas wszystkich, … Po udręce i sądzie został usunięty… zgładzono Go z krainy żyjących; za grzechy mego ludu został zbity na śmierć”. (Iz3,2-6, Cool

. Synu proszą, niech każdy człowiek przylgnie do Twego przebitego Serca! Niech Twój okrzyk: „Wykonało się!”. (J19,30) nie przepadnie w pustce ludzkiego ducha!. Niech ludzkość uzna prawdziwy Boży Skarb! Synu, wypełnię Twój testament!.

(czyta Iwona P.)

XIII./ Zdjęcie z krzyża.
Twój Ojciec przez Ducha Świętego ukształtował Twe Ciało w mym łonie. Uczynił bezpiecznym u piersi mojej (Por. Ps22,10-11). Teraz martwy spoczywasz w mych ramionach. Namaszczę Cię mirrą i aloesem od dobrego Nikodema. Choć wrogowie otaczają mnie, czekając jak lwy drapieżne, by szybko pogrzebać Twe ciało, ja modlę się: „chwalcie Pana wy, co się Go boicie…. , bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka…. Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi: … Tylko Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi, przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują. A moja dusza będzie żyła dla Niego”. (ps22,24-25.28-30).

(czyta Jadwiga P.)
XIV./ Złożenie ciała Chrystusowego do grobu.
Twe owinięte całunem ciało niesiemy do grobu odstąpionego od Józefa z Arymatei. Bóg Ojciec nie opuści mnie w moim ubóstwie! Zapowiadał prorok: „Grób Mu wyznaczono między bezbożnymi i w śmierci swej był na równi z bogaczem, chociaż nikomu nie wyrządził krzywdy i w Jego ustach kłamstwo nie powstało ….. Po udrękach swej duszy ujrzy światło i nim się nasyci. … Dlatego w nagrodę przydzielę mu tłumy i posiądzie możnych jako zdobycz, za to, że siebie na śmierć ofiarował i policzony został pomiędzy przestępców (Iż 53,9.11-12)”. Synu zapowiedziałeś, że trzeciego dnia zmartwychwstaniesz! Ufam Tobie!