23.03.2012r - Droga Krzyżowa Niepełnosprawnych

Grzesiek

23 marca 2012r o godz. 17.15 ksiądz Grzegorz wspólnie z osobami niepełnosprawnymi poprowadził w kościele "Miłosierdzia Bożego" Drogę Krzyżową.
Oto teksty Drogi Krzyżowej:

MODLITWA ZA CIERPIĄCYCH. (ks. Grzegorz)

Najbliższe minuty poświęcimy na przejście śladami naszego Mistrza-Chrystusa, z Pretorium Piłata na wzgórze Golgoty. Prosić będziemy o łaski potrzebne dla ludzi cierpiących.
Droga Krzyżowa to droga cierpienia. Na świecie miliony ludzi cierpiących wędruje tą drogą, a wcześniej czy później i my znajdziemy się w ich gronie. Modląc się za cierpiących będziemy również prosić Zbawiciela o łaskę właściwego podejścia do cierpienia dla nas.

STACJA I
Pan Jezus skazany na śmierć. (Grzesiek)

Chrystus usłyszał wyrok śmierci. Od tego momentu, od tej godziny Jego życia były ściśle policzone. Wykonanie wyroku było już tylko sprawą czasu.
A więc od tej chwili rozpoczęła się droga do śmierci.
W wielu wypadkach chory słyszy diagnozę lekarza, że choroba jest nieuleczalna; to jest jego „wyrok". Nowotwór, choroba psychiczna,
wiele innych schorzeń, które wiodą nieuchronnie do śmierci. Rozpoczyna się dla tego człowieka droga do śmierci. Inni wędrują do życia, a on wędruje do śmierci.
Trzeba wiele mocy i odwagi, aby taki "wyrok" przyjąć, aby odkryć w nim sens, aby się nie załamać.
Panie Jezu, prosimy Cię o łaskę nadziei dla wszystkich ludzi dotkniętych cierpieniem, dla tych, którzy popadają w rozpacz.

STACJA II
Pan Jezus bierze krzyż na swoje ramiona. (Bożenka)

Cierpienie może być zbawcze. Jednych ludzi niszczy, innych zbawia, a wszystko zależy od tego, czy człowiek potrafi cierpienie dobrowolnie przyjąć.
Podejmując cierpienie można zbawić siebie i można zbawić innych. Trzeba tylko odkryć wartość cierpienia. To bardzo trudna rzecz.
Panie, udziel wszystkim ludziom cierpiącym tej wielkiej łaski, aby odkryli wartość każdej godziny, każdej minuty cierpienia.

STACJA III
Pan Jezus pierwszy raz upada pod krzyżem.(Danusie K)

Najtrudniejsze momenty na drodze cierpienia to chwile załamania, to chwile, w których człowiek cierpiący traci wiarę, traci nadzieję, kiedy jest pogrążony w rozpaczy.
Panie Jezu powstający z pierwszego upadku, prosimy Cię o łaskę nadziei dla wszystkich ludzi, którzy są dotknięci cierpieniem, dla tych którzy popadają w rozpacz.

STACJA IV
Pan Jezus spotyka swoją Matkę (Marysia Pielużek – Ela)

Najwięcej na ziemi jest cierpiących matek. One bowiem same cierpią i cierpią równocześnie wtedy, kiedy krzyż dotyka ich dziecka.
Najwięcej bólu na ziemi jest w sercach matek.
Matko Bolesna, cierpiałaś mimo, że nie przeżyłaś biczowania, nie dźwigałaś krzyża i nie wbijano w Twoje ręce gwoździ.
Prosimy Cię, umocnij wszystkie matki na świecie, czuwające i cierpiące przy swoich chorych dzieciach.

STACJA V
Szymon z Cyreny pomaga dźwigać krzyż Jezusowi. (Ela Dybała – Łukasz)

Najczęściej pomocnikiem człowieka cierpiącego jest lekarz, w wielu wypadkach również kapłan.
Lekarz zajmuje się chorym ciałem, kapłan chorą duszą. Przez lekarza i przez kapłana zawsze spieszy z pomocą Bóg.
Panie, oddający krzyż Szymonowi, błagamy Cię o siłę i zdrowie potrzebne dla wszystkich lekarzy i kapłanów, którzy pomagają ludziom cierpiącym.

STACJA VI
Świata Weronika ociera twarz Panu Jezusowi. ( Joasia Papieska)

Chory ciągle czeka na delikatne ręce, które przyjdą z pomocą, które dotkną, aby opatrzyć, aby pomóc.
Tysiące, dziesiątki tysięcy ludzi opiekujących się chorymi, spełnia posługę Weroniki.
To bardzo trudna posługa, zwłaszcza jeśli przeciąga się w miesiące i lata. Taki jest zawód pielęgniarki, taki trud osoby opiekującej się na co dzień chorymi.
Panie, za wstawiennictwem św. Weroniki, prosimy Cię o cierpliwość, o zrozumienie i wielką miłość dla wszystkich,
którzy spieszą z posługą, tą najprostszą i najbardziej potrzebną wszystkim ludziom chorym.

STACJA VII
Pan Jezus po raz drugi upada pod krzyżem. (Jurek Sendecki)

Bardzo często cierpienie fizyczne łączy sit; z cierpieniem duchowym. Duszę bowiem głęboko rani grzech.
Bogu często chodzi o to, aby człowiek przez cierpienie ciała zatroszczył się o swoją duszę.
Panie, powstający z drugiego upadku, prosimy Cię o łaskę nawrócenia dla wszystkich ludzi chorych, zwłaszcza dla tych, których godziny są już policzone.
Usłysz błaganie nas, zebranych na tej krzyżowej drodze i udziel im łaski powrotu do Ciebie. Jeśli nie można ratować ciała, uratuj duszę.

STACJA VIII
Pan Jezus pociesza płaczące niewiasty. (Sylwia)

Jednym z największych cierpień człowieka jest samotność.
Żadne cierpienie fizyczne nie daje się porównać z cierpieniem człowieka absolutnie samotnego.
W wielu wypadkach samotność doprowadza nawet do samobójstwa.
Panie, na krzyżowej drodze nie byłeś sam. Obok stali ludzie, którzy Cię bardzo kochali.
Stali również ludzie, którzy Ci współczuli, mimo że Cię nie znali.
Prosimy Cię, poślij do wszystkich samotnych człowieka, aby nie było na ziemi tych, którzy cierpią z powodu samotności.
A jeśli nie masz kogo posłać, to możesz posłać nas: dziś, jutro, zawsze wtedy ile razy uznasz to za stosowne.

STACJA IX
Pan Jezus po raz trzeci upada pod krzyżem. (Ola Nowakowska)

Starość to też cierpienie. Człowiek z tygodnia tydzień jest słabszy, bardziej bezradny, czeka licząc na pomoc z tą przerażającą świadomością,
że jutro wcale nie będzie lepiej. Starość to ciężkie cierpienie.
Panie, powstający z trzeciego upadku, prosimy Cię o pomoc dla wszystkich ludzi starych.
Daj im człowieka, który pomoże, a im samym udziel łaski zgody na dźwiganie krzyża, który na nich złożyłeś.

STACJA X
Pan Jezus odarty z szat. (Janina Bielawska)

Po biczowaniu ciało było jedną wielką raną. Na tę ranę narzucono szatę, a teraz ją zdarto i znów popłynęła krew. Otwarły się rany.
Panie, przy tej stacji wspominamy wszystkich, którzy teraz noszą na swym ciele rany: po wypadku, po operacjach.
Są to ludzie, którzy ciągle muszą troszczyć się o opatrunki. Trzeba im wiele cierpliwości, trzeba wiele pokory, często oddania się w cudze ręce, trzeba wiele wytrwałości.
Spraw, aby każda kropla krwi, która płynie dziś z ludzkiego ciała, miała również wartość dla zbawienia tych, którzy cierpią i tych, którzy się nimi opiekują.

STACJA XI
Pan Jezus przybity do krzyża. (Kazio Zawisza)

Chrystus unieruchomiony, przybity do krzyża. Nie podniesie ręki, nie podniesie nogi.
luż ludzi na świecie jest przykutych do łóżka, sparaliżowanych, niezdolnych do podniesienia ręki, nogi. Wielu leży w ten sposób już długie lata.
Potrzeba olbrzymiej mocy ducha, aby w takiej sytuacji się nie załamać, aby odkryć sens życia, w którym człowiek jest całkowicie bezradny.
O moc ducha, potrzebną dla wszystkich ludzi przykutych do łoża, czekających na pomoc, sparaliżowanych, prosimy Cię, przybity do krzyża Panie.

STACJA XII
Pan Jezus umiera na krzyżu. (Krysia Dudek)

Panie, wielu ludzi czeka na ten ostatni moment, na ostatnie uderzenie serca, na ukończenie własnej „drogi krzyżowej".
Wiemy, jak wiele zależy od tej chwili.
Ona decyduje o wieczności.
Panie Jezu, prosimy Cię w intencji wszystkich nieuleczalnie chorych, którzy zmierzają do śmierci, tych, którzy znają wyrok, jaki został ma nich wydany.
Dodaj im odwagi, aby te miesiące czy dni, jakie im zostały, przeżyli tak, by mogli w nich uzyskać zbawienie.
Prosimy Cię o łaskę dobrej śmierci dla wszystkich, których powołasz dziś do siebie. Prosimy Cię o łaskę dobrej śmierci dla wszystkich ludzi cierpiących.
prosimy o łaskę dobrej śmierci dla nas, uczestniczących w tej Krzyżowej Drodze.

STACJA XIII
Pan Jezus zdjęty z krzyża. (Tomek Ćwikliński)

Jest ból fizyczny i równie głęboki ból duchowy. Serce Chrystusa zostało przebite włócznią. Serce Jego Matki przebił miecz duchowej boleści.
Panie, stosunkowo łatwo dostrzegamy ludzi, którzy cierpią fizycznie. Trudniej dostrzec tych, którzy cierpią duchowo,
a jest ich o wiele więcej, aniżeli tamtych.
Udziel nam łaski dostrzegania ludzi cierpiących duchowo, którzy stoją na drodze naszego życia. Udziel nam łaski niesienia skutecznej pomocy tym wszystkim, którzy cierpią.

STACJA XIV
Pan Jezus do grobu złożony. ( Lucynka Pingot)

Dopiero ziemia przyjmująca ciało przynosi ostateczną ulgę w cierpieniu. Ciało jest wzięte z ziemi i musi do niej wrócić. I w niej już nie cierpi.
Taka jest tajemnica wszystkich grobów, wszystkich cmentarzy świata. Cierpią ci, którzy po nich chodzą, ci którzy płaczą, ale ci, którzy leżą w ziemi, już nie cierpią.
Oni czekają na nowe życie.
Panie, prosimy Cię o ciało chwalebne, podobne do Twojego zmartwychwstałego. Prosimy o uwielbione ciało dla wszystkich, którzy już spoczywają w grobach,
dla
wszystkich, którzy dziś cierpią, i dla nas, którzy mieliśmy łaskę przejść Twoimi śladami po tej Drodze Krzyżowej.

Zakończenie
Panie Jezu Chryste, Ty powiedziałeś do każdego z nas, powiedziałeś do ludzi wszystkich wieków,
jeżeli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech mnie naśladuje.
Rozmaite są nasze krzyże, z którymi gromadzimy się na tej krzyżowej drodze, rozmaite są: wielkie i małe.
Nieraz krzyże, które nas przytłaczają, pod którymi upadamy.
Spraw Panie abyśmy potrafili ten krzyż dźwigać z Tobą.
Wtedy będzie miał dla każdego z nas charakter zbawczy i będzie nas zbliżał do nieba.
Nie zagubimy się wtedy na drogach naszego życia, tutaj na ziemi.