czytania na kazdy dzień-czwartek 11.06.2009

Teri

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało)

(Wj 24,3- Cool

Mojżesz wrócił z góry i obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i
wszystkie
Jego zlecenia. Wtedy cały lud odpowiedział jednogłośnie: Wszystkie
słowa,
jakie powiedział Pan, wypełnimy. Spisał więc Mojżesz wszystkie słowa
Pana.
Nazajutrz wcześnie rano zbudował ołtarz u stóp góry i postawił
dwanaście
stel, stosownie do liczby dwunastu pokoleń Izraela. Potem polecił
młodzieńcom izraelskim złożyć Panu ofiarę całopalną i ofiarę
biesiadną z
cielców. Mojżesz zaś wziął połowę krwi i wylał ją do czar, a
drugą połową
krwi skropił ołtarz. Wtedy wziął Księgę Przymierza i czytał ją
głośno
ludowi. I oświadczyli: Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i
będziemy
posłuszni. Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: Oto
krew
przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych
słów.

(Ps 116,12-13.15-1 Cool

REFREN: Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana.

Czym się Panu odpłacę
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia
i wezwę imienia Pana.

Cenna jest w oczach Pana
śmierć Jego świętych.
Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany.

Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.

(Hbr 9,11-15)
Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy
i
doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony
przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną
krew
wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne
odkupienie.
Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi
skrapia
się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ile bardziej
krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie
jako
nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków,
abyście
służyć mogli Bogu żywemu. I dlatego jest pośrednikiem Nowego
Przymierza,
ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw,
popełnionych za
pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa,
dostąpili spełnienia obietnicy.

(J 6,51)
Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa
ten
chleb, będzie żył na wieki.

(Mk 14,12-16.22-26)
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali
Jezusa
Jego uczniowie: Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania,
żebyś
mógł spożyć Paschę? I posłał dwóch spośród swoich uczniów z
tym
poleceniem: Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek, niosący
dzban
wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiecie gospodarzowi:
Nauczyciel pyta: gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć
Paschę
z moimi uczniami? On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i
gotową. Tam
przygotujecie dla nas. Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie
znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę. A gdy jedli,
wziął
chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc:
Bierzcie, to
jest Ciało moje. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał
im, i
pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: To jest moja Krew Przymierza,
która
za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już
pił z
owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w
królestwie
Bożym. Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.

Procesja na uroczystość Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi
Chrystusa
(Boże Ciało)

PRZY PIERWSZYM OŁTARZU

(Mt 26,17-19.26-29)
W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali
Go:
Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia? On
odrzekł:
Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: Nauczyciel
mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi
uczniami. Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali
Paschę. A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy
błogosławieństwo,
połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało
moje.
Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im,
mówiąc:
Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu
będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie
będę
już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go
będę z
wami nowy, w królestwie Ojca mojego.

PRZY DRUGIM OŁTARZU

(Mk 8,1-9)
W owym czasie, gdy znowu wielki tłum był z Nim i nie mieli co jeść,
przywołał do siebie uczniów i rzekł im: żal mi tego tłumu, bo już
trzy dni
trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. A jeśli ich puszczę
zgłodniałych do
domu, zasłabną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka.
Odpowiedzieli uczniowie: Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś
nakarmić
ich chlebem? Zapytał ich: Ile macie chlebów? Odpowiedzieli: Siedem. I
polecił ludowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów,
odmówił
dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I
rozdali
tłumowi. Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo
i
polecił je rozdać. Jedli do sytości, a pozostałych ułomków zebrali
siedem
koszów. Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił.

PRZY TRZECIM OŁTARZU

(Łk 24,13-16.28-35)
Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus,
oddalonej
sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym
wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą,
sam
Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na
uwięzi,
tak że Go nie poznali. Tak przybliżyli się do wsi, do której
zdążali, a On
okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań
z
nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł
więc, aby
zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb,
odmówił
błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się
otworzyły i
poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie:
Czy
serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam
wyjaśniał? W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy.
Tam
zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: Pan
rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. Oni również
opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu
chleba.

PRZY CZWARTYM OŁTARZU

(J 17,20-26)
Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu
będą
wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a
Ja
w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty
Mnie
posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby
stanowili
jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak
zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty
ich
umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci,
których Mi
dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją,
którą
Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze
sprawiedliwy!
Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś
Ty
Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby
miłość,
którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich.

Komentarz

Bóg nigdy nie przestał szukać człowieka: wielokrotnie zawierał z
ludźmi
przymierze, w którym jednak nie potrafiliśmy wytrwać. W dzisiejszej
uroczystości wielbimy Go za przymierze nowe, "tak mocne, że nic nie
może
go złamać", które zawarł z nami w swoim Synu. Żywą pamiątką tego
przymierza jest Eucharystia - w niej uobecnia się śmierć i
zmartwychwstanie Pana, w niej w widzialnej postaci pozostaje On wśród
nas.
Chleb żywy, który umacnia nas w drodze do domu Ojca. Jest ona
przedsmakiem
uczty niebiańskiej, która będzie pełnym radości zjednoczeniem z
Bogiem na
zawsze. Podążając dziś w procesji za Jezusem eucharystycznym, możemy
publicznie wyznać naszą wiarę w Jego obecność wśród nas i
podziękować Mu
za Jego miłosierdzie.

Anna Świerczyńska, "Oremus" czerwiec 2003, s. 86