czytania na kazdy dzień-niedziela 01.02.2009

Teri

IV niedziela zwykła

(Pwt 18,15-20)
Pan, Bóg twój, wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do
mnie.
Jego będziesz słuchał. Właśnie o to prosiłeś Pana, Boga swego, na
Horebie,
w dniu zgromadzenia: Niech więcej nie słucham głosu Pana, Boga mojego, i
niech już nie widzę tego wielkiego ognia, abym nie umarł. I odrzekł mi
Pan: Dobrze powiedzieli. Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego
jak
ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co rozkażę.
Jeśli ktoś nie będzie słuchać moich słów, które on wypowie w moim
imieniu,
Ja od niego zażądam zdania sprawy. Lecz jeśli który prorok odważy się
mówić w moim imieniu to, czego mu nie rozkazałem, albo wystąpi w imieniu
bogów obcych - taki prorok musi ponieść śmierć.

(Ps 95,1-2.6-9)
REFREN:Refren: Słysząc głos Pana serc nie zatwardzajcie.

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu,
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem,
radośnie śpiewajmy Mu pieśni.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze,
zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył.
Albowiem On jest naszym Bogiem,
a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego:
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba,
jak na pustyni w dniu Massa,
gdzie Mnie kusili wasi ojcowie,
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła"

(1 Kor 7,32-35)
Chciałbym, żebyście byli wolni od utrapień. Człowiek bezżenny troszczy
się
o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu. Ten zaś, kto wstąpił w
związek małżeński, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać
żonie. I doznaje rozterki. Podobnie i kobieta: niezamężna i dziewica
troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem i duchem. Ta
zaś, która wyszła za mąż, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się
przypodobać mężowi. Mówię to dla waszego pożytku, nie zaś, by zastawiać
na
was pułapkę; po to, byście godnie i z upodobaniem trwali przy Panu.

(Mt 4,16)
Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom
cienistej krainy śmierci wzeszło światło.

(Mk 1,21-2 Cool

W mieście Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał.
Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a
nie jak uczeni w Piśmie. Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez
ducha nieczystego. Zaczął on wołać: Czego chcesz od nas, Jezusie
Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży. Lecz
Jezus rozkazał mu surowo: Milcz i wyjdź z niego. Wtedy duch nieczysty
zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego. A wszyscy się
zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: Co to jest? Nowa jakaś nauka z
mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne. I wnet
rozeszła
się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.

Komentarz

Panie, obym usłyszał glos Twój, a nie zatwardzał serca swego (Ps 95, 7- Cool

"Pan, twój Bóg, wzbudzi ci proroka, podobnego do mnie... Jego będziecie
słuchać!... I włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co
rozkażę" (Pwt 18, 15. 1 Cool

. Tak Bóg obiecał Mojżeszowi. Istotnie nastąpiła
nieprzerwana seria proroków, posłanych, aby głosili słowo Boże, zakończył
ją zaś Ten, który nie jest tylko jednym z proroków, lecz Prorokiem:
Chrystus Jezus. On nie tylko ma w ustach słowa Boga, lecz sam jest Jego
Słowem wcielonym. On objawia Boga "przez sam fakt obecności swojej i
ukazanie się" (KO 4), przez całe życie i dzieła. Ludziom przekazuje
wszystko, co Mu rozkazał Ojciec, wszystko, co słyszał od Ojca (J 15, 15).

Św. Marek opowiada, że kiedy Jezus wszedł do synagogi w Kafarnaum i
"nauczał", wszyscy Jego słuchacze "zdumiewali się... uczył ich bowiem,
jak
ten, który ma władzę". Nawet duch nieczysty, który opętał pewnego
biedaka,
zauważa Go i, krzycząc głośno, chce zmusić Jezusa do milczenia. Nie może
jednak nie uznać w Nim "Świętego Bożego". Następnie, kiedy Pan wyrzucając
szatana uwalnia opętanego, zdumienie obecnych zmienia się w lęk. "Co to
jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu
posłuszne" (Mk 1, 21-2 Cool

. Jezus bowiem naucza nowej nauki: pomyślmy
choćby
o błogosławieństwach, o przykazaniu miłości, o radach ewangelicznych. Ma
też nową władzę: wyrzuca szatanów prostym rozkazem z natychmiastowym
skutkiem, nie uciekając się do odmawiania egzorcyzmów. Jest On nowym
Człowiekiem, który odnawia świat właśnie dlatego, że jest
Człowiekiem-Bogiem. W Nim objawienie i zjednoczenie Boga z ludźmi osiąga
szczyt.

Ta nowość i pełnia daru Bożego wymaga ze strony człowieka nowej i pełnej
odpowiedzi. Jak można odmówić Bogu, który tak oddał się ludziom, prawa
pierwszeństwa we własnym sercu i życiu? To jest niezaprzeczalny obowiązek
wszystkich wierzących. Istnieją jednak w nim rozmaite stopnie. Św. Paweł
zauważa, że małżonkowie, zajęci obowiązkami rodzinnymi, nie mogą oddać
się
służbie Bożej ze swobodą osób poświęconych Bogu. Wychwala i doradza
dziewictwo pozwalające zajmować się sprawami Pana z sercem niepodzielonym
i prowadzące do Niego "bez rozterki" (l Kor 7, 34). Dziewictwo poświęcone
jest typową formą tej nowej odpowiedzi, jaką powinni dać Bogu naśladowcy
Chrystusa, wszystkim wierzącym zaś przypomina, że Bogu należy się zawsze
pierwsze miejsce.

- Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiałeś niegdyś, o Boże, do ojców
naszych przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówiłeś do nas
przez Syna, Twoje Słowo. W Nim stworzyłeś niebiosa, a przez tchnienie ust
Jego wszystkie ich zastępy (Ps 33, 6). Mówiąc przez swojego Syna,
okazałeś
nam jasno, jak bardzo nas umiłowałeś. Nie oszczędziłeś swojego Syna, lecz
wydałeś za nas wszystkich Tego, który nas umiłował i samego siebie za nas
złożył w ofierze.

To jest Twoje Słowo, o Panie, Słowo wszechmocne, które do nas
skierowałeś.
Ono, gdy głęboka cisza zalegała wszystko - głęboka cisza błędu - zstąpiło
z królewskiej stolicy, by zwalczyć z całą mocą ciemności grzechu i dać
nam
miłość. We wszystkim, co uczynił, we wszystkim, co powiedział na ziemi,
nawet przez wzgardę, jaką wycierpiał, przez oplwanie i spoliczkowanie,
przez krzyż i pogrzeb, chciałeś do nas mówić w swoim Synu, by wskrzesić i
obudzić swoją miłością naszą miłość ku Tobie (Guglielmo de St-Thierry).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. II, str. 82