czytania na kazdy dzień-sobota 04.04.2009

Teri

(Ez 37,21-2 Cool

Tak mówi Pan Bóg: Oto wybieram Izraelitów spośród ludów, do których
pociągnęli, i zbieram ich ze wszystkich stron, i prowadzę ich do ich
kraju. I uczynię ich jednym ludem w kraju, na górach Izraela, i jeden
król
będzie nimi wszystkimi rządził, i już nie będą tworzyć dwóch narodów, i
już nie będą podzieleni na dwa królestwa. I już nie będą się kalać swymi
bożkami i wstrętnymi kultami, i wszelkimi odstępstwami. Uwolnię ich od
wszystkich ich wiarołomstw, którymi zgrzeszyli, oczyszczę ich i będą moim
ludem, Ja zaś będę ich Bogiem. Sługa mój, Dawid, będzie królem nad nimi i
wszyscy oni będą mieć jedynego Pasterza, i żyć będą według moich praw, i
moje przykazania zachowywać będą i wypełniać. Będą mieszkali w kraju,
który dałem słudze mojemu, Jakubowi, w którym mieszkali wasi przodkowie.
Mieszkać w nim będą, oni i synowie, i wnuki ich na zawsze, a mój sługa,
Dawid, będzie na zawsze ich władcą. I zawrę z nimi przymierze pokoju:
będzie to wiekuiste przymierze z nimi. Założę ich i rozmnożę, a mój
przybytek pośród nich umieszczę na stałe. Mieszkanie moje będzie pośród
nich, a Ja będę ich Bogiem, oni zaś będą moim ludem. Ludy zaś pogańskie
poznają, że Ja jestem Pan, który uświęca Izraela, gdy mój przybytek
będzie
wśród nich na zawsze.

(Jr 31,10-13)
REFREN: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce

Słuchajcie, narody, słowa Pana,
głoście na dalekich wyspach i mówcie:
"Ten, co rozproszył, zgromadzi Izraela
i będzie czuwał nad nim jak pasterz nad swą trzodą".

Pan bowiem uwolni Jakuba,
wybawi go z ręki silniejszego od niego.
Przyjdą i będą wykrzykiwać radośnie na wyżynie Syjonu
i rozradują się błogosławieństwem Pana.

Wtedy ogarnie dziewicę radość wśród tańca
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość,
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.

(Ez 18,31)
Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy i utwórzcie sobie nowe serce i
nowego ducha.

(J 11,45-57)
Wielu spośród Żydów przybyłych do Marii ujrzawszy to, czego Jezus
dokonał,
uwierzyło w Niego. Niektórzy z nich udali się do faryzeuszów i donieśli
im, co Jezus uczynił. Wobec tego arcykapłani i faryzeusze zwołali Wysoką
Radę i rzekli: Cóż my robimy wobec tego, że ten człowiek czyni wiele
znaków? Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, i przyjdą
Rzymianie, i zniszczą nasze miejsce święte i nasz naród. Wówczas jeden z
nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich:
Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę, że lepiej jest dla
was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród. Tego
jednak nie powiedział sam od siebie, ale jako najwyższy kapłan w owym
roku
wypowiedział proroctwo, że Jezus miał umrzeć za naród, a nie tylko za
naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. Tego
więc
dnia postanowili Go zabić. Odtąd Jezus już nie występował wśród Żydów
publicznie, tylko odszedł stamtąd do krainy w pobliżu pustyni, do
miasteczka, zwanego Efraim, i tam przebywał ze swymi uczniami. A była
blisko Pascha żydowska. Wielu przed Paschą udawało się z tej okolicy do
Jerozolimy, aby się oczyścić. Oni więc szukali Jezusa i gdy stanęli w
świątyni, mówili jeden do drugiego: Cóż wam się zdaje? Czyżby nie miał
przyjść na święto? Arcykapłani zaś i faryzeusze wydali polecenie, aby
każdy, ktokolwiek będzie wiedział o miejscu Jego pobytu, doniósł o tym,
aby Go można było pojmać.

Komentarz

Ludzka złość, zaślepienie, zamknięcie nie są nigdy tak mocne, aby
udaremnić realizację Bożego planu. Kajfasz, uwikłany w polityczne
kompromisy i sparaliżowany lękiem, sam o tym nie wiedząc, wypowiedział
wspaniałe proroctwo o Jezusie. Chcąc się Go pozbyć, mimowolnie włączył
się
w realizację Bożego dzieła odkupienia. Nie wiemy, czy sam odniósł z tego
jakikolwiek duchowy pożytek. Aż do końca czasów świat jest miejscem walki
duchowej, w której uczestniczymy, czy chcemy tego, czy nie. Nie jest to
jednak walka przeciwko ludziom, dlatego nic nas nie uprawnia do
odpowiadania złością na złość, zaślepieniem na zaślepienie. Miłość Boża,
objawiona w krzyżu Jezusa, już teraz zwycięża, a największe nawet pokłady

nienawiści i egoizmu nic wobec niej nie znaczą.

Maciej Zachara MIC, "Oremus" Wielki Post i Triduum Paschalne 2003, s. 156