czytania na kazdy dzień-sobota 21.02.2009

Teri

(Hbr 11,1-7)
Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych
rzeczywistości, których nie widzimy. Dzięki niej to przodkowie otrzymali
świadectwo. Przez wiarę poznajemy, że słowem Boga światy zostały tak
stworzone, iż to, co widzimy, powstało nie z rzeczy widzialnych. Przez
wiarę Abel złożył Bogu ofiarę cenniejszą od Kaina, za co otrzymał
świadectwo, iż jest sprawiedliwy. Bóg bowiem zaświadczył o jego darach,
toteż choć umarł, przez nią jeszcze mówi. Przez wiarę Henoch został
przeniesiony, aby nie oglądał śmierci. I nie znaleziono go, ponieważ Bóg
go zabrał. Przed zabraniem bowiem otrzymał świadectwo, iż podobał się
Bogu. Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do
Boga musi uwierzyć, że [Bóg] jest i że wynagradza tych, którzy Go
szukają.
Przez wiarę Noe został pouczony cudownie o tym, czego jeszcze nie można
było ujrzeć, i pełen bojaźni zbudował arkę, aby zbawić swą rodzinę. Przez
wiarę też potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości, którą
otrzymuje się przez wiarę.

(Ps 145,2-5.10-11)
REFREN: Będę wysławiał imię Twe na wieki

Każdego dnia będę Ciebie błogosławił
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały,
a wielkość Jego niezgłębiona.

Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła
i zwiastuje Twoje potężne czyny.
Głoszą wspaniałą chwałę Twego majestatu
i rozpowiadają Twoje cuda.

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.

(Mk 9,7)
Otwarły się niebiosa i zabrzmiał głos Ojca: To jest mój Syn umiłowany,
Jego słuchajcie.

(Mk 9,2-13)
Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził
ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. Jego
odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi
wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali
z Jezusem. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy;
postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla
Eliasza. Nie wiedział bowiem, co należy mówić, tak byli przestraszeni. I
zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest
mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie. I zaraz potem, gdy się rozejrzeli,
nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili
z
góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim
Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie,
rozprawiając tylko między sobą, co znaczy powstać z martwych. I pytali
Go:
Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że wpierw musi przyjść Eliasz? Rzekł im w
odpowiedzi: Istotnie, Eliasz przyjdzie najpierw i naprawi wszystko. Ale
jak jest napisane o Synu Człowieczym? Ma On wiele cierpieć i być
wzgardzonym. Otóż mówię wam: Eliasz już przyszedł i uczynili mu tak, jak
chcieli, jak o nim jest napisane.

Komentarz

Jezus na górze Tabor zaleca Apostołom milczenie, uczy ich dyskrecji. Z
obłoku odzywa się głos Ojca wzywający do słuchania Syna. Wobec tajemnicy
Boga musimy nauczyć się więcej słuchać niż mówić - tylko wtedy będzie
mogło nastąpić prawdziwe spotkanie z Nim. Milczenie pomoże nam również w
oczyszczeniu naszego języka z pustej gadaniny, która łatwo zamienia się w
narzędzie "zabójczego jadu".

o. Wojciech Jędrzejewski OP, "Oremus" luty 2006, s. 74-75