czytanie na kazdy dzień -sobota 07.02.2009

Teri

(Hbr 13,15-17.20-21)
Przez Jezusa składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg,
które wyznają Jego imię. Nie zapominajcie o dobroczynności i wzajemnej
więzi, gdyż cieszy się Bóg takimi ofiarami. Bądźcie posłuszni waszym
przełożonym i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad duszami waszymi
i muszą zdać sprawę z tego. Niech to czynią z radością, a nie ze
smutkiem,
bo to nie byłoby dla was korzystne. Bóg zaś pokoju, który na mocy krwi
przymierza wiecznego wywiódł spomiędzy zmarłych Wielkiego Pasterza owiec,
Pana naszego Jezusa, niech was uzdolni do wszelkiego dobra, byście
czynili
Jego wolę, sprawując w was, co miłe jest w oczach Jego, przez Jezusa
Chrystusa, któremu chwała na wieki wieków! Amen.

(Ps 23,1-6)
REFREN: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego

Pan jest moim pasterzem,
niczego mi nie braknie.
Pozwala mi leżeć
na zielonych pastwiskach.

Powadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
orzeźwia moją duszę.
wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoją chwałę.

Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska
są moją pociechą.

Stół dla mnie zastawiasz
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem,
kielich mój pełny po brzegi.

Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pana
po najdłuższe czasy.

(J 10,27)
Moje owce słuchają mojego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.

(Mk 6,30-34)
Po swojej pracy apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu
wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: Pójdźcie wy
sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco. Tak wielu bowiem
przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. Odpłynęli
więc łodzią na miejsce pustynne, osobno. Lecz widziano ich odpływających.
Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet
ich uprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad
nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.

Komentarz

"Pan mym Pasterzem, nie brak mi niczego" - refren psalmu dzisiejszej
liturgii oddaje całą pełnię tego, czego dostąpiliśmy dzięki łasce Jezusa.
W walce z czasem, ciągle zabiegani, łatwo ulegamy złudzeniu, że wszystko
zależy wyłącznie od nas. W nerwowym napięciu próbujemy ogarnąć wszystkie
sprawy i zachować nad nimi kontrolę. Tymczasem to Pan jest Dawcą
wszelkiego dobra. On - nasz Pasterz - sam troszczy się, aby nam niczego
nie zabrakło. Nawet gdy kroczymy ciemną doliną, On podąża przed nami i
prowadzi nas do swego domu, w którym będziemy mogli zamieszkać po
najdłuższe czasy.

Małgorzata Konarska, "Oremus" luty 2003, s. 38