Czytania na każdy dzień - poniedziałek 17.08.2009r.

Teri

Wspomnienie św. Jacka, prezbitera

(Sdz 2,11-19)
Synowie Izraela czynili to, co złe w oczach Pana i służyli Baalom.
Opuścili Boga swoich ojców, Jahwe, który ich wyprowadził z ziemi
egipskiej, i poszli za cudzymi bogami, którzy należeli do ludów
sąsiednich. Oddawali im pokłon i drażnili Pana. Opuścili Pana i
służyli
Baalowi i Asztartom. Wówczas zapłonął gniew Pana przeciwko Izraelitom,
tak
że wydał ich w ręce ciemiężców, którzy ich złupili, wydał ich na
łup
nieprzyjaciół, którzy ich otaczali, tak że nie mogli im się oprzeć.
We
wszystkich ich poczynaniach ręka Pana była przeciwko nim na ich
nieszczęście, jak to Pan przedtem im zapowiedział i jak im
poprzysiągł. I
tak spadł na nich ucisk ogromny. Wówczas Pan wzbudził sędziów, by
wybawili
ich z ręki tych, którzy ich uciskali. Ale i sędziów swoich nie
słuchali,
gdyż uprawiali nierząd z innymi bogami, oddawali im pokłon. Zboczyli
szybko z drogi, po której kroczyli ich przodkowie, którzy słuchali
przykazań Pana: ci tak nie postępowali. Kiedy zaś Pan wzbudzał
sędziów dla
nich, Pan był z sędzią i wybawiał ich z ręki nieprzyjaciół, póki
żył
sędzia. Pan bowiem litował się, gdy jęczeli pod jarzmem swoich
ciemiężców
i prześladowców. Lecz po śmierci sędziego odwracali się i czynili
jeszcze
gorzej niż ich przodkowie. Szli za cudzymi bogami, służyli im i pokłon
im
oddawali, nie wyrzekając się swych czynów ani drogi zatwardziałości.

(Ps 106,34-37.39-40.43-44)
REFREN: Przebacz, o Panie, swojemu ludowi

Izraelici nie wytracili pogan,
jak im to Pan nakazał.
Ale zmieszali się z poganami
i nauczyli się ich uczynków.

Poczęli czcić ich bałwany,
które stały się dla nich pułapką.
I składali w ofierze swych synów
i swoje córki złym duchom.

Splamili się swymi czynami
i dopuścili się wiarołomstwa przez swoje występki.
Gniew Pana zapłonął przeciw Jego ludowi,
aż poczuł wstręt do własnego dziedzictwa.

Uwalniał ich wiele razy,
oni zaś buntowali się przeciw Jego zamysłom.
Lecz wejrzał na ich utrapienie,
wysłuchał ich modlitwy.

(Mt 5,3)
Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo
niebieskie.

(Mt 19,16-22)
Pewien człowiek zbliżył się do Jezusa i zapytał: Nauczycielu, co
dobrego
mam czynić, aby otrzymać życie wieczne? Odpowiedział mu: Dlaczego
Mnie
pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć
życie,
zachowaj przykazania. Zapytał Go: Które? Jezus odpowiedział: Oto te:
Nie
zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij ojca
i
matkę oraz miłuj swego bliźniego, jak siebie samego! Odrzekł Mu
młodzieniec: Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje?
Jezus mu odpowiedział: Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co
posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem
przyjdź
i chodź za Mną! Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł
zasmucony, miał
bowiem wiele posiadłości.

Komentarz

Św. Jacek (ok. 1200-1257) był jednym z pierwszych polskich
dominikanów.
Był też tym, który z całym oddaniem realizował charyzmat swego
zakonu,
głosząc słowo Boże "nie jako słowo ludzkie, ale jak jest naprawdę:
jako
słowo Boga", słowo mające moc przemienić ludzkie serca. W swej pracy
misyjnej, mimo trudów i przeciwności do końca swoich dni umacniał w
wierze
tych, którym posługiwał duszpastersko. Z duchowego dziedzictwa, które
pozostawił, możemy czerpać do dziś.

Anna Lutostańska, "Oremus" sierpień 2001, s. 81